Jos o Reformi i Revoluciji - o Reformisti i Revolucionaru.
Reforma je poput dotrajale drustvene bacve koju treba stalno krpati, zatezati joj obruce, lijepiti pukotine i prekrivati njene najslabije djelove prebojavanjem, kako bi se, u nedostatku spoznaja, interesnih kontroverza sto brane status quo individualnog maloumnog egoizma, koji iz dana u dan zateze njeno rasprsnuce i uzrokovanje daleko vecih steta nego da se pravovremeno sagradi jedan posma novi kontejner u duhu savremenih tehnoloskih spoznaja, i cime bi se osigurala njegov a efikasna daljnja primjena, ustedilo na vremenu i troskovima na opcu dobrobit drustva, umjesto uzaludno odrzavanja one posve trule bacve , ciji je vijek trajanja odavno vec istekao.
Taj bi posao predstavljao jednu temeljitu promjenu kvalitete i kvantitete koje nazivljemo drustvenom Revolucijom.
Reformista i Revolucionar se u tome zaticu na razlicitim smjerovima.
Po De Leonovim rijecima: “Reformistu privlaci centrifugalna, dok revolucionara privlaci centripetalna sila“.
Reformista je sazdan od dotrajalih organskih i mentalno labiljnih struktura; bez cvrsto karakternih temelja, svaki ga drustveni povjetarac kotrlja pravcima promucurja , podanickim i kukavnim stihijama oportunizma, slijepim sljedbenistvom na izdajsvu sebe samog i vlastitog okruzenja, odrzavajuci se, u svemu tome, jednom te istom strategijom, kada hvali ili vam zabada noz u ledja.
Revolucionar, kojim upravlja centripetalna dustvena sila, stoji na cvrstom tlu, obradjenim na novo stecenim vrijednostima humanisticke znanosti, njenih ekonomskopolitickih, sljedstveno, kulturnih, eticko moralnog i racijonalnog mentaliteta. Nadasve, revolucionar se uvijek zatice u identifikaciji vlastitih interesa sa opcim interesima svog drustva, sto ga direktno transformise iz uporabnog objekta na put k dostojnom ljudskom bicu.
Post je objavljen 16.03.2011. u 14:04 sati.