... taj trenutak
kad zadrhti onaj mali poklopac
na vrhu moje arterije
i crveno na njenom licu
božanski nježno dodirne moje,
kad kapljice mirisa njene blizine
zazovu u meni nemir ljubavi,
a san doplovi ispod vjeđa
i moje, budne, tada sanjaju oči njene
... ostanem sleđen na mjestu, živ do kostiju
iskrica bezbrojnih žamor tijelom prođe mi
i tisuće zvijezda da tad u trenu izgori,
zalud im jer, vrijeme kad se zaledi,
srce kad se smiri
i dodirne njeno,
želje ne postoje,
u tom trenutku
što potraje vječno
Post je objavljen 14.06.2008. u 03:12 sati.