danas mi je jubav otisla,... osjecam prazno,... osjecam se tuznom, ali zasto da budem tuzna kad sam zapravo sretna sto ga imam,... osjecam se tako usamljeno, ali zasto kad imam njegovu ljubav,...osjecam da bi samo plakala, i plakala, ali zasto da placem kad me voli, kad ja njega volim... mrzim odlaske, mrzim sto svaki put mora otici, mrzim sto ne zivi tu.... mrzim ga sto je tako dobar i sto ga moram tako puno volit....i sto me tako boli, i sto placem....mrzim sebe sto placem umjesto da se smijem, sto nemogu shvatit da nesmim bit tuzna jer nije fer prema drugima koji nemaju jubav... istina jubav boli, cak i kad si sretno zaljubljen...manje...ali svejedno boli...
jubavi volim te....
Post je objavljen 13.01.2008. u 20:49 sati.