Tako je rekao Fred Flintstone vraćajući se kući nakon napornoga radnoga dana...
A što ja kažem? Ne znam!!!
Točno je... vratio sam se kući, nakon prelijepog produženog produženog vikenda s mojom Dragom...
No, jesam li se vratio doma???
Because, home is where the heart is... And my heart is not here... I left it with my Love... miles & miles away from here...
OK... danas sam malo u tzv. 'baladnom modu'... Naime, kao što već jako dobro znate, gotovo sve što mi se u životu događa asociram s nekom određenom glazbenom temom... Tako ću vam ovaj put reći kako ja doživljavam moju Dragu... bolje rečeno, kako sam je vidio prvi put u životu... i kako je od tada uvijek vidim... (Napomena: bez obzira na to što je tekst pjesme prilično depresivan, ne treba ga gledati doslovno, već kao svojevrsno obećanje Vječne Ljubavi...)
Prema tome... jedna prekrasna irska balada...
Cara Dillon - She Moved Through the Fair
She Moved Through the Fair
Traditional
My young love said to me,
My mother won't mind
And my father won't slight you
For your lack of kind"
And she stepped away from me
And this she did say:
It will not be long, love,
Till our wedding day"
As she stepped away from me
And she moved through the fair
And fondly I watched her
Move here and move there
And then she turned homeward
With one star awake
Like the swan in the evening
Moves over the lake
The people were saying,
No two e'er were wed
But one had a sorrow
That never was said
And I smiled as she passed
With her goods and her gear,
And that was the last
That I saw of my dear.
Last night she came to me,
My dead love came in
So softly she came
That her feet made no din
As she laid her hand on me
And this she did say
It will not be long, love,
'Til our wedding day
Sjećaš li se, Draga... pričao sam ti o ovoj prekrasnoj Battiatovoj pjesmi... koja je nekako obilježila moj život...
Franco Battiato - Centro di Gravita' Permanente
Una vecchia bretone con un cappello e un ombrello
di carta di riso e canna di bambu'
Capitani coraggiosi, furbi contrabbandieri macedoni
Gesuiti euclidei, vestiti come dei bonzi per entrare a corte
degli imperatori della dinastia dei Ming.
Cerco un centro di gravita' permanente
che non mi faccia mai cambiare idea
sulle cose sulla gente
avrei bisogno di...
Cerco un centro di gravita` permanente
che non mi faccia mai cambiare idea
sulle cose sulla gente...
Over and over again.
Per le strade di Pechino erano giorni di maggio
tra noi si scherzava a raccogliere ortiche
Non sopporto i cori russi la musica finto rock
la new wave italiana il free jazz punk inglese, neanche la nera africana.
Cerco un centro di gravita' permanente
che non mi faccia mai cambiare idea
sulle cose sulla gente
avrei bisogno di...
Over and over again.
Uvijek tražim nekakav čvrsti oslonac u životu, na kojega, isto kao i Arhimed, mogu postaviti svoju polugu i pomaknuti cijeli Svijet, premjestiti ga na drugo mjesto, u skladu s onime što meni... što nama odgovara...
Naravno, Draga... a to si, dakako, ti... Ti si taj moj Centar Gravitacije i ja te baš zato volim...
E pa sada... da ne bi sve bilo u nekom previše dramatičnom tonu, a kako sam već spominjao Arhimeda, jedan fizikalni vic za kraj današnjeg javljanja:
Jednom su se zgodom Arhimed, Newton i Pascal igrali skrivača... Arhimed broji... Paskal pobjegne i sakrije se... Ali, Newton se ne miče, nego nacrta na zemlji kredom nekakav kvadrat, i stane u njega.
Arhimed odbroji, okrene se i odmah ga spazi:
- Ha, Newton!!!
A Newton kaže:
- A ne, ne!!! Newton po metru kvadratnom... Daaaaakle: Paaascaaaallll!!!!
Ugodan dan vam želim!!! Uživajte!!!
Post je objavljen 10.10.2007. u 05:44 sati.