Za vrijeme Austro-Ugarske Monarhije, početkom gradnje ratne luke, na prostoru današnje Lussijeve ulice sagrađene su drvene barake. Većina njihovih prvotnih stanara bili su radnici koji su dolazili iz Bosne, ali su se obavivši posao morali vratiti svojim kućama. Gradili su veliki pulski lukobran. Već tada naselje se zvalo »Barake«. I Talijani su, kasnije, stanovnike te četvrti nazivali »barakerima«.
- Tu je uvijek bilo puno djece. Svaka familija imala je najmanje po troje, a vrlo često i do sedmero djece. Tu se »brusilo«, nije bilo televizije, pića, tu se »brusilo tutta forza«, evocira uspomene iz rane mladosti najstariji živući »baraker« Marijo.
- Tu su stanovi uvijek bili skroz otvoreni ili je ključ bio ispod otirača. Bi došla suseda i bi rekla mojoj ženi – san ti bila zet malo cukera u stan, opisuje Marijo navike i običaje kakvi su nekoć vladali u naselju.
»Barakeri« pošumili Lungomare
Danas najočuvanije zgrade naselja »Barake« bombardirane su u Drugom svjetskom ratu i sanirane za vrijeme savezničke uprave. Zgrade su robusne, debelih zidova, ali su podovi po katovima na drvenim gredama. Čak i u stanovima u kojima su podovi naknadno betonirani ostale su stare grede. Stanova u »barakama« ima prostranih, od 63 kvadrata, srednjih, od 45 kvadrata, te najmanjih, od 25 kvadrata.
- Pedesetih let ispred svakog ulaza je bio jedan veliki cok i samo si na njemu mogao cijepati drva, da ne lupaš ljudima po kući. Svaku bi nedelju mi »barakeri« sadili borove po Lungomaru. Cili Lungomare su pošumljavali »barakeri«, sjeća se davnih, poratnih godina barba Marijo.
RESPEKT SVIM BARAKERIMA
˛`˛ do groba
Post je objavljen 12.03.2007. u 20:26 sati.