Mirko Kovac-DOBRICA COSIC-GLAVNA NARIKACA
DOBRICA COSIC NIJE MOGAO OPROSTITI TITU STO JE GURNUO U NEMILOST ALEKSANDRA RANKOVICA KOJI JE PO NJEGOVU MISLJENJU BIO JEDINI JAMAC ZA OPSTANAK SRBA NA KOSOVU.Od Rankoviceva pada,od tog rusenja Cosiceva bozanstva,"srpski Tolstoj",kako pisac iz Velike Drenove sebi laska,pocinje sve vise gledati na historiju i politiku,na stvarnost opcenito,kao na veliku svjetsku urotu,a urotnici su Tito i Kardelj,Hrvati i Slovenci,Evropa i Vatikan-svi oni cekaju pogodan trenutak kako bi"raskomadali srpsko nacionalno bice".OTADA DOBRICA COSIC OSJECA POTREBU DA SE POSVETI I PREDA NACIJI KOJA JE I TAKO U SRPSKOJ KULTURI IZNAD BOGA.AKO TO STAJALISTE ZASTUPAJU VLADIKE I PRAVOSLAVNI SVECENICI,AKO SE BOG DOISTA OCITUJE U SRPSKOJ NACIJI,AKO JE SV.SAVA,KAKO JE PISAO NIKOLAJ VELIMIROVIC,"TVORAC SVEKOLIKOG NACIONALIZMA,A POSEBNO SRPSKOG",ONDA JE NOVI VJERNIK DOBRICA COSIC NASAO KONACNI SMISAO I VJECNOG BOGA,nece vise lutati,a uporiste za svoja uvjerenja i svoje snove pronaci ce u tradiciji svog naroda,u populizmu koji ce od njega napraviti kultnog pisca.Novi vjernik podilazi ukusu citalaca,a u svojim knjizurinama hrva se toboze s velikim temama i vlastitim zabludama,bistri mutne vode historije i dakako laze na nacin kakav se nigdje drugdje ne moze pronaci.NAROD KOJI ZELI LAZ DOBIO JE U DOBRICI COSICU PROROKA BEZ PREMCA.
Nakon odlaska Rankovica,nakon degradacije te banalne policijske figure,Dobrica Cosic je sve uznemireniji u svojoj palanci,sve udaljeniji od svog Centralnog komiteta i sve ugrozeniji od susjeda i drugih nacija.Da bi dusi olaksao on ce napisati jedno blago pismo ljubljenom marsalu u kojemu ce istaknuti svoje osjecaje prema"drugu Marku"i u tom pismu priznati da se ne moze tek tako i preko noci odreci prijatelja.Po svoj prilici to pismo nikada nije stiglo do marsala,ali jest u ruke policije,one iste policije koju je stvarao njegov pali idol,a s kojom je i pisac bio donedavna u ljubavi.Srpska Udba,
naklonjena"velikom piscu",umanjuje znacaj tog pisma,ali vec navjescuje da se blizi kraj Cosiceve ljubavne veze s partijom,ali nikako i kraj njegove uloge medju Srbima,ta valjda ce jednog dana i taj marsal krepati!Knjizevnik i visoki partijski duznosnik,clan CK Srbije,raskida sa svojima,ali tako pazljivo DA ODLAZECI OD JEDNIH DOBIJE KOD DRUGIH,pa se u svom oprostajnom govoru zalaze za"pravedno resavanje srpskog nacionalnog pitanja".I vec tu i tada pocinje kuknjava nad sudbinom kosovskih Srba,a DOBRICA COSIC PREUZIMA ULOGU GLAVNE NARIKACE i odlazi u sjenu,ali s aureolom pravednika i zrtve.COVJEK JE STRADAO ZA"KRST CASNI"I SVETO SRPSKO IME!
U novoj ulozi knjizevnik se odlicno snasao,postaje sve privlacniji ne samo za srpske intelektualce,
vec i za tadasnju malobrojnu i mahom marksisticku opoziciju u Titovoj Jugoslaviji.COSIC SE SKRIVA IZA FRAZETINA O DEMOKRACIJI I HUMANIZMU,barata Marksom,postaje"kriticar svega postojeceg",najslavniji disident medju piscima,ali tajno SVE VISE SRPSKI MESIJA KOJI OKUPLJA
OKO SEBE NAJCRNJE NACIONALISTE TIPA KRESTICA,BECKOVICA,MEDAKOVICA,
RASKOVICA,EKMECICA I DR.U NJEGOVU KUCU SVE VISE NAVRACAJU I POPOVI,jer Dobrica Cosic slovi kao antititoist,a tko moze bolje raskrinkati diktatora i"srbozdera"od onoga koji mu je sluzio.Iako marksist,Cosic je blizak popovskoj ideologiji koja je protuevropska,premda je to paradoksalna situacija u koju pisac nije dospio prvi put.Jedan njegov junak u romanu VREME SMRTI uzvikuje:"Evropa je nas smrtni neprijatelj",a to nije nista drugo do preuzeta misao najveceg srpskog"besednika"i teologa NIKOLAJA VELIMIROVICA koji je napisao:"Srbija je sused Evrope,ali Srbija nije u Evropi"i koji je smatrao da je za Srbe smrtni neprijatelj"izrailjska i evropska kultura".
Dobrica Cosic,sef tamnog nacionalistickog vilajeta,pocinje izbacivati romane na gomilu u kojima uglavnom raspreda o ideoloskim zabludama i toboze rusi tabue,sto je samo po sebi dovoljno da se dosegne popularnost i da te romancine izadju u basnoslovnoj nakladi.NITKO SE NIJE BAVIO COSICEVIM"ROMANESKIM RUKOPISOM",nitko nije ulazio u stilske trivijalnosti njegovih kupusara,
jer su te knjige vec imale zastitni znak:pisao ih je disident,posvecene su"srpskim raskolima",U NJIMA DOMINIRA DUH NAROD!I doista,tko bi se onda usudio cjepidlaciti oko stila i uopce spisateljskog zanata,kad je jednom i sam autor rekao kako nema vremena baviti se stilskim finesama,jer zuri da bi saopcio temu.A uza sve to,njegove su knjige uvijek docekivane panegericima i to iz pera neospornih knjizevnih autoriteta.O njemu se danomice govorilo kao zabranjenom piscu,a knjige su mu tiskane posvuda u tadasnjoj Jugoslaviji.On je bio disident koji je u sve to usao bez ikakva rizika,gotovo uz naklonost drzave od koje se toboze odmetnuo.Doduse,bilo mu je nesto malo uskraceno kad su u pitanju javni mediji,ali on je djelovao iz sjene sto je bilo mnogo efektnije,i vjesto je koristio svaku prigodu da bi izazvao neku vrstu skandala i dosao pod udar sitnih partijskih piskarala.Covjek je znao kako se radi na vlastitom mitu.KADA JE 1972.GODINE POSTAO AKADEMIK,NJEGOVA JE PRISTUPNA BESJEDA U ZGRADI SRPSKE AKADEMIJE NAUKA IMALA SVA OBILJEZJA PROGRAMA IZ KOJEG CE SE KASNIJE ISPILITI TAJNI DOKUMENT POZNAT KAO MEMORANDUM SANU.
Cosiceva izvikana i nicim utemeljena misao da SRBI DOBIVAJU U RATU,A GUBE U MIRU,
IZAZIVALA JE RAZLICITE KOMENTARE,PREMDA JE TA MISAO NA KAVANSKOJ RAZINI JEDNOG CRNCEVICA,a takve i slicne ideje svakodnevno obrce na stotinu nacina nacionalni sarmer i folklorni pjesnik MATIJA BECKOVIC.Da tu povrsnu misao nije izrekao IDEOLOG SRPSTVA DOBRICA COSIC,ostala bi negdje u zapecku tek kao puka dosjetka,a ovako je zauzela visoko mjesto u duhovnoj palanci,jer VARIRA TEMU SAMOSAZALJENJA,OHRABRUIJE DA SE IDE U RAT,a istodobno trazi opravdanje za sve izgubljene i uzaludne srpske ratove.Ako je to ozbiljna misao da Srbi dobivaju u ratu,a gube u miru,onda je Cosic u nju utkao ideju da je,pored ostalog,I MIR NEPRIJATELJ SRBA I DA SE U SRPSKOM DRUSTVU MORA GRADITI BORBENI KULT i posvemasnja spremnost za rat protiv mira.Cini mi se da je jednom davno,u toj nebuloznoj Cosicevoj dosjetki,TARAS KERMAUNER vidio ideju permanentnog rata,a sam je tvorac te mudre izreke izjavio da je u nju sazeo"celo svoje iskustvo".AKO SMO VEC KOD OVOG REPERTOARA,
ONDA MI SE CINI DA JE KUDIKAMO TOCNIJI I EFEKTNIJI,PREMDA NA ISTOJ DUHOVNOJ RAZINI,SLOGAN SLOBODANA MILOSEVICA KAKO SRBI NE ZNAJU DA RADE,ALI ZNAJU DA SE BIJU.COSICEV JE MODEL MISLJENJA I U NOVOJ POEMI MATIJE BECKOVICA
"CERACEMO SE JOS",jer tamo se ponovno gudi na zicu nedovrsenog rata.
|
