Jusuf Trbic-GEBELS IZ NASEG SOKAKA-4
...Do kraja rata SIM NOVINE su,pod urednickom rukom Pere Simica,postale arsenal mrznje,lazi i primitivizama,denuncijacija i podvala.Godinu dana nakon rusenja dzamija Simic ponavlja istu pricu,a pridruzuje mu se i bijeljinski proto Nedeljko Pajic.Ovaj svestenik,koji se istakao pokrstavanjem muslimana tokom rata,tvrdi u martovskom broju 1994.godine da ne pokrstava muslimane masovno,vec pojedinacno,i samo na njihov zahtijev.A kad su u pitanju dzamije,proto istice da je"protiv rusenja svih bogomolja i svih objekata uopste,ako sluze svojim vjerskim funkcijama i ako ne sluze u ratne svrhe,kao
sto se desavalo da sa njih tuce snajper ili su bile skladista oruzja i municije".
U istom broju Pero Simic proziva odgovorne za aprilski rat u Bijeljini i izdvaja tri imena:Nedzib Osmanovic,bivsi direktor ZELJEZARE,Nesad Banjanovic,direktor ZENITA i Jusuf Trbic,nekadasnji direktor RADIO-BIJELJINE I SEMBERSKIH NOVINA.Bilo je to vrijeme najzescih progona Bosnjaka i najvecih zlocina.Ja sam bio daleko,kao i ostala dvojica prozvanih.Ali,u Bijeljini su zivjeli moj otac i sestra i to je za
njih bila smrtna presuda.Pero Simic je to znao.Srecom,za mog oca se brinuo nekadasnji bijeljinski svestenik,danas starjesina Saborne crkve u Beogradu,Petar Lukic,pa su moji najblizi zivi docekali kraj rata.Moj otac,stari bijeljinski limar Huso Trbic,radio je na stotinama crkava sirom bivse Jugoslavije,i svojim radom i postenjem zasluzio je takvu zastitu.Uz to,kad je svojevremeno komunisticka vlast optuzila Petra Lukica zbog nacionalizma,kako se to cesto radilo u ono vrijeme,moj otac je svim snagama stao u odbranu svog prijatelja.Petar Lukic,kao castan covjek,nikada to nije zaboravio.
Preduga bi bila prica o vodecem bijeljinskom ratnom novinaru.Za kraj dodajmo jos samo zanimljivo objasnjenje o tome zasto Bosnjaci napustaju Bijeljinu u tim ratnim godinama.U tekstu pod naslovom:"Ima li etnickog ciscenja",u broju SIM NOVINA od septembra 1994.godine,Pero Simic pise:
"Sta je u stvari prava istina o laganoj migraciji jednog broja muslimana iz Semberije ka Tuzli odnosno Saveznoj Republici Jugoslaviji?
Pre svega zelja da se zivi na prostorima kojima vlada islamski duh i na kojima je nacin zivota regulisan po kuranu(malo slovo je Simicevo,kao i ekavica).Vec duze vreme velika vecina muslimana iz Semberije zeli da ode na slobodnu muslimansku teritoriju u Tuzlu da se spoje porodice,zivi sa rodjacima i istomisljenicima.
...Pojacana zelja muslimana da odu iz Semberije usledila je nakon sto je SR Jugoslavija uvela ekonomske sankcije prema Republici Srpskoj.Svesni da ce i Srbi imati problema u nabavci hrane,odece i obuce te sredstava za normalan zivot muslimani su izrazili zelju da odu u Tuzlu gde je mogucnost uvoza slobodna i gde nema nikakvih sankcija.Poznati kao dobri trgovci,zanatlije,oni su zbog toga pozeleli da pod svaku cenu odu u Tuzlu gde bi na prostoru bez sankcija,koje ovde dele sa Srbima,mogli da imaju lepu perspektivu.Posto nije bio moguc dogovor sa Tuzlom koja je odbijala razmenu civilnog stanovnistva,
muslimani iz Semberije su organizovano sprovodjeni do tuzlanske teritorije.Mozda je negde bilo i pojedinacnih primera grubosti,netakticnosti,itd.,ali velika vecina muslimana je bila zahvalna majoru Djurkovicu za korektnost za sto postoje i video zapisi,kao i argumenti za ovu tvrdnju".
Da li je ovo samo cinizam ili slika ideoloskog i medijskog temelja velikog zlocina?Da li ce novinari ovakve vrste ikad odgovarati za ono sta su cinili?Ako budu odgovarali,njima ne smije biti oprosteno,jer oni su tacno znali sta cine.
(Jusuf Trbic-"GLUHO DOBA")
|
