<	veljača, 2009					>
P	U	S	Č	P	S	N
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28

Dnevnik.hr
Gol.hr
Zadovoljna.hr
Novaplus.hr
NovaTV.hr
DomaTV.hr
Mojamini.tv

Komentari On/Off

Opis bloga moga

Moje putujuće misli. Bez voznog reda. Ponekad vesele, ponekad tužne. Ponekad duhovite, ponekad dosadne. Kao što sam i ja. Nije mi bitno da li me netko čita ili ne. Ovo je jednostavno moj ispušni ventil.

Ono sve što znaš o meni...

Ja sam jedan Strijelac, imam 29 godina.
Crveno, zeleno, crno (ovim redom: kosa, oči, auto)

Status: neudana ali vezana i konačno MAMA!
U radno vrijeme gnjavim nedužne u školskim klupama.
Ne volim baš sve što vole mladi. Obožavam sladoled. Mrzim vage (ne one horoskopske).
Nadam se skorom stambenom kreditu - nisam luda, ja se stvarno veselim rati i sljedećih 18 godina koliko ćemo ga otplaćivati.
Obožavam na semaforu krenut prije nekog tatinog sina koji turira u susjednoj traci.
Uživam u vožnji.
Al' ne volim kad me vozaju. Bilo doslovno bilo figurativno.

Update: radim prijevode s talijanskog i na talijanski.

Čestitke i aplauzi

Meni jer sam dobra. Radim dva posla istovremeno i još sam uvijek mentalno zdrava :D
Mami i tati jer imaju super kćer.
Najdražem jer ima krasovitu curu koja će uskoro zajedno s njim postat roditeljica. Ne, nećemo se odmah ženit.
Prijateljicama i prijateljima jer znaju da sam uvijek tu. I onda kad nisam.
Susjedima jer imaju ljubaznu susjedu.
Kolegicama i malobrojnim kolegama jer imaju dobru kolegicu.
Učenicima jer imaju cool razrednicu.
Opet meni jer sam nevjerojatno skromna i samozatajna.
Veliki aplauz i Ironiji jer me obogatila.

Pjesma za bijelu vranu

Šutnja prekrila je stazu,
vidio sam gdje
tvoji svati kući odlaze.
A ti si kasnila na svadbu,
jer nisi htjela da
ostariš kraj takva čovjeka.
Ima da šutim,
ja te razumijem,
jer tvoji nisu znali tko je on.
I da je srce
dragi kamen,
što stoput više
vrijedi nego svo
njegovo blago,
njegovo zlato
i ako stvarno nemaš
ništa ti sa njim...

Prstom
prekrit ćeš mi usne
i reć:
Lagali su te,
ptice ipak šutke umiru.
Ne pjevaju!
I kad te hvale,
slave ili ljube,
svaki drugi je
Juda koji s tobom trguje.
A što da činim
u ovoj noći,
kad su znali
da nas vežu žicama.
Ja čupam srce
iz ovih grudi,
pa ga kroz prozor nudim
gladnim pticama...
One se smiju,
one se smiju,
znaju da nikad
nismo bili dio njih...

Bit ćeš bijela vrana,
al' ti ništa ne mogu.
Bit ćeš pjesma moja,
koju gluhi ne čuju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti...
Bit ću bijela vrana,
koju crne kljucaju
Bit ću pjesma tvoja,
gluhi u nju pucaju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti

Jer svaki drugi je
Juda koji sa mnom trguje!!!

Zlatan Stipišić Gibonni, 1994.


L'equilibrista

Com'e' diverso il mondo visto da qui
sopra un filo immaginario nel silenzio che c'e'
attraversero' l'immenso che ho davanti a me
ali nel vento per volare non ho
sfidero' nell'aria la forza della mia gravita'
muovero' le braccia aperte nell'infinita' del blu
com'e' lontano il mondo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto intorno a me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
dove si respira liberi
E' la vertigine piu' grande che c'e'
stare qui sospeso a sentire questa vita com'e'
giocoliere di me stesso io volteggero' nel blu
com'e' vicino il cielo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto dentro me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
da solo dentro il blu
da solo senza mai cadere giu'
mai piu'
Senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
vedro' sul filo della provvisorieta'
l'equilibrista non si chiede mai cos'e'
la stabilita' vive l'illusione e la realta'
Com'e' diverso il mondo visto da qui

Eros Ramazzotti, 2005.


Una storia che vale

Che cosa ha lei che io non ho
Che cosa ha piu' di me
Sto cercando una ragione, anche se alle volte sai non c'e'
Ero qui, eri qui
ma poi non e' andata sai propio cosi'.
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
nei tuoi occhi che mi stano a guardare, non dimenticare
E' difficile per me imparare a vivere
senza abbandonarmi al mio presente
inaspettatamente senza te.
Ero qui. Eri qui
parlare adesso non ha piu' senso, o forse si'
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare quanto si puo' amare
al tuo nome e alla tua voce pensare senza farmi male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
ogni minimo particolare, non dimenticare, non dimenticare
eh, eh, eh...
Ero qui
(che cosa ha lei che io non ho)
eri qui
(che cosa ha piu' di me)
sto cercando una ragione parlane adesso
non ha piu' senso o forse si
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare come si puo' amare
quanto sole che si puo' attravesare
senza farci male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare ogni particolare
nei tuoi occhi che mi stanno a guardare,
non dimenticare, una storia che vale
eh, eh, eh...

Laura Pausini, 2001.

L'angolo bordeaux

petak, 27.02.2009.

Mirujem i gledam svoj poskakujući trbuh Već su nekako postali uobičajeni postovi odmah nakon pregleda...ovaj put kasnim 7 dana Bili mi tako prošli tjedan na pregledu. Bebač ok, sve dimenzije i mjere su super, stalno se kreće i to je super feeling: odjednom trbuh poskoči na desno, pa na lijevo. Pa otvrdne jedna strana (pretpostavljam da mi to Sin uvali stopalo pod rebra), pa druga... Jedino mama mora malo pripazit i smanjit tempo. Eto, to je bila prva "loša" vijest u ovoj trudnoći. Nije ništa, sve pet - kaže teta doktorica - ali sad sam već skoro u osmom mjesecu i ok je da malo pripazim, ma koliko se dobro osjećala. Malo me to pogodilo pa se zato nisam odmah niti javila u ovo svoje virtualno skrovište. Naravno, kad malo odvrtim film unatrag, ja sam posljednjih mjesec dana bila sve samo ne mirna: dvije maturalne zabave, svaki drugi ili treći dan nešto za obavit u gradu, pa trudnički tečaj tri puta tjedno od 17 do 18.30...nije to baš zanemarivo za "blaženo stanje". E da..par dana pred pregled sam prepješačila nekih 6 km...i baš sam se dobro osjećala...fino uz more, malo puhala bura...prolazile maškare..."dobro da niste rodila tog dana", rekla mi je teta doktorica. Definitivno sam pretjerala, ali super sam se osjećala. To i jest najgore: nešto se događa a nema vanjskih znakova. Uglavnom, sad malo više mirujem, organiziram si dan tako da većinu provedem odmarajući ili radeći nešto u nekom laganom tempu, svi me maze i paze (pogotovo moja najdraža mama ) a Najdraži me non stop pita jesam li dobro, jesam li umorna, jel' se Frajer javio...već sam stoput rekla, ali ponavljam još jednom: ne mogu vjerovat da je toliko uzbuđen i sretan. Prošlu subotu smo bili u shoppingu: kupili smo kadicu, podlogu za previjanje i frotirnu presvlaku za istu . Sutra ćemo u nabavku duda, bočica, toplomjera, škarica za noktiće (uvjerena sam da ih Mali već sad ima kako me ponekad "zagrebe" po trbuhu ), četkice za kosu i sličnih slatkih malih potrepština. Mama i ja smo pregledale robicu i odvojile ono što nam treba za početak. Stvarno smo malo toga morali kupiti...a i ubuduće će biti tako, hvala dobrim ljudima. Krevetić stiže jedan od sljedećih vikenda. A i bicikl bi mogao uskoro (Najdraži je već odabrao jednog!) Zadovoljna sam i svojom kilažom: dosad sam 9 i pol kg u plusu, što je zaista dobro . Trebam li reći da sam ponosna na sebe? Naravno, ima još do kraja, ali nadam se da ću se održat na nekom niskom dvocifrenom broju, manjem od 15. Eto, to bi uglavnom bilo to. O mojim strahovima pred porod pisat ću nekom drugom prilikom, kad kriza uzrokovana istima bude evidentnija.